Met de voeten in de modder

Afbeelding door Drew Beamer

Het fascineert mij wat intimiteit nu eigenlijk is en hoe intimiteit zich ontwikkelt. Vaak gaan we ervan uit dat het er ‘nu eenmaal is’. Het gevoel dat je bij iemand krijgt, het vertrouwen dat er is, de spanning, de chemie. Intimiteit gaat ook over gezien en bewonderd worden, dat er naar je verlangd wordt.

Intimiteit is geen gegeven, maar een actief proces. Steeds een beetje meer van jezelf laten zien. Of, steeds weer jezelf tonen met alle veranderingen die er zijn. Naarmate het leven vordert worden we steeds complexere en ‘vollere’ personen. We leren onszelf beter kennen, weten beter wie we zijn, kunnen beter verwoorden wat we willen en ons leven wordt rijker door de veelheid aan ervaringen die we hebben.

 We verliezen ook zaken, ons lichaam is niet meer zo jeugdig als het ooit was. Onze vitaliteit neemt af (weet je nog hoe veel makkelijker het was om een nacht door te halen toen je twintig was?). Het lijf doet niet altijd meer wat je zou willen dat het doet. We worstelen ons door tegenslagen en verwerken verlies en rouw.

Ik denk dat intimiteit als een vanzelfsprekendheid een sprookje is. Echte intimiteit vergt tijd en aandacht en een ingewikkeld gesprek op z’n tijd. De tijd nemen om je eigen veranderende lichaam en capaciteiten te begrijpen. De tijd nemen om tegenslagen te verwerken. De tijd nemen om nieuwe verlangens te onderzoeken en ze te communiceren met de ander.

Intimiteit is jezelf steeds weer opnieuw begrijpen en laten zien. Steeds weer het risico nemen om gezien te worden. Dat brengt ook altijd weer een klein (of groot) risico met zich mee om afgewezen te worden. Verkregen intimiteit bouwt zich op uit al deze momenten. Momenten van begrepen worden en momenten van onbegrip. Elkaar (voor even) verliezen en hopelijk weer terugvinden. Compassie ontwikkelen en je grenzen neerzetten. Zachtheid en kracht naast elkaar. Jezelf en elkaar beter leren kennen. Leren wanneer je dichtslaat door de woorden van de ander en hoe je daarna toch weer om de hoek durft te kijken om te vragen: ‘Wat bedoelde je daar nu eigenlijk echt mee?’

 Intimiteit is: van het sprookje de werkelijkheid instappen en de realiteit onder ogen zien. Soms is dat hard en wordt je hart eerst gebroken voor je de ander weer voorzichtig aan kunt kijken. De intimiteit van de ‘feelgood movie’ of het Disneysprookje is maar een oppervlakkige droom. Echte intimiteit staat met haar laarzen diep in de modder en gaat soms hard onderuit. Maar die intimiteit heeft wel de rijkdom van een vol leven. Van echte gevoelens, de heerlijke en de pijnlijke en soms zijn die er tegelijkertijd. Van echt aanwezig zijn in jezelf, je kracht en je grenzen kennen, je pijn voelen en je laten openbreken in plaats van afsluiten. De tederheid kennen van zo aanwezig en dicht bij de ander zijn, terwijl je ook weet dat niets in het leven ooit voor altijd is.

Daar kan geen sprookje zich aan meten.