De dans tussen veiligheid en risico

Foto door Josh Hild

In een relatie wil je je geborgen voelen en jezelf kunnen zijn. In de eerste fase van verliefdheid gaat dat vaak vanzelf. Jullie passen bij elkaar en begrijpen elkaar zonder woorden. Als de relatie zich ontwikkelt, blijkt dat sommige dingen misschien toch net iets minder perfect zijn dan je eerst dacht.

Qua intimiteit zou je bijvoorbeeld wel meer willen ontdekken samen, of je hebt er juist minder behoefte aan nu de relatie zich ontwikkelt. Misschien wil je wel iets anders, maar je weet niet wat. Je wilt de ander niet kwetsen en tegelijkertijd bouwt zich een onvrede in je op. En wellicht merk je bij je partner ook op dat er iets niet helemaal lekker zit.

Hoe breng je dit gesprek op gang zonder je partner te kwetsen en schep je tegelijkertijd duidelijkheid in jullie contact?

Ik denk dat het allereerst belangrijk is om te beseffen dat intimiteit ook risico nemen vergt. Dat kan een enge gedachte zijn, maar is ergens ook best logisch. Intimiteit betekent jezelf kunnen zijn bij een ander. Alle delen van jezelf kunnen laten zien aan een ander. Dat is nogal wat. We veranderen als mensen voortdurend en na enige tijd ben je niet meer helemaal dezelfde persoon als waar je partner verliefd op werd. En vice versa. Hoe blijf je jezelf in alle veranderingen van het leven en kun je tegelijkertijd open blijven staan voor de ander?

Het vergt moed om jezelf te uiten en op een nieuwe manier aan je partner te laten zien. Het omgekeerde vraagt ook moed: kun je echt blijven luisteren en nieuwsgierig blijven als je partner een nieuwe kant van zichzelf toont? Een kant die je misschien wel lastig vindt om te zien? Iets horen wat niet makkelijk is kan veel emoties oproepen, het is dan een uitdaging om echt open en nieuwsgierig te blijven naar de ander.

Wat je kan helpen hierin is om te beseffen dat het niet zo persoonlijk is. “Wat?” zul je misschien denken, “Niet persoonlijk? De intimiteit met mijn partner is ongelofelijk persoonlijk!” En ja, dat ben ik ook met je eens. Intimiteit tussen mensen is absoluut persoonlijk. En tegelijkertijd kun je er ook anders tegenaan kijken. Wat we fijn vinden, waar we naar verlangen, wat onze voorkeuren zijn is een uniek en complex samenspel van genetische factoren, onze omgeving, onze cultuur, ervaringen uit de (vroege) jeugd en nog veel meer zaken. We weten er eigenlijk nog maar weinig van. Wat jijzelf en je partner fijn vinden en waar jullie naar verlangen is dus op een bepaald vlak ook veel minder persoonlijk dan je denkt. Dit besef kan je helpen om nieuwsgierig te blijven naar je partner. Het is niet óf/óf, maar én/én.

Wat kun je hiermee in de realiteit van alledag?

Ruim geregeld tijd in voor gesprekken waarin jullie gewoon nieuwsgierig zijn naar elkaar. Spreek dat ook met elkaar af. Er worden geen besluiten genomen in dit gesprek en ga ook geen dingen voor elkaar oplossen of invullen. Zorg dat je de gesprekken buiten de (spreekwoordelijke) slaapkamer houdt, op een moment dat jullie samen rustig de tijd hebben.

Het helpt enorm om te beginnen met wat je aan elkaar waardeert. Vertel wat je fijn vindt aan elkaar en geef elkaar complimenten. Dat kunnen grote en kleine dingen zijn. Dat schept vertrouwen en geeft ook rust om de andere, mogelijk moeilijkere dingen aan elkaar te vertellen en van elkaar te kunnen horen.